Bardzo często wścieklizna nazywana jest również wodowstrętem, powodem takiego nazewnictwa jest jeden z objawów choroby - mimowolny skurcz mięśni na widok lub dźwięk wody.
Choroba występuje na obszarze całego świata. część Państw podjęła masowe szczepienia zwierząt i likwidację chorych zwierząt, co doprowadziło do wyeliminowania choroby. Choroba w zasadzie nie występuje w: Australii, Belgii, Chile, Czechach, Grecji, Grenlandii, Irlandii, Islandii, Japonii, Nikaragui, Nowa Zelandii, Norwegii, Malezja, Szwecji, Szwajcarii, Panamie, Portugalii, Urugwaju.
Wirus wścieklizny atakuje komórki układu nerwowego, choroba może mieć dwa rodzaje przebiegu:
- postać gwałtowna
- postać cichą
OBJAWY WŚCIEKLIZNY U ZWIERZĄT:
-podwyższona ciepłota ciała,
-nagła zmiana usposobienia zwierzęcia -łagodne stają się złośliwe i drażliwe, agresywne - spokojniejsze,
-utrata wrodzonej bojaźliwości u zwierząt dzikich
-rozdrażnienie, niepokój,
-wzmożone reakcje na bodźce zewnętrzne, ataki szału,
-brak koordynacji ruchowej, niezborność wzroku,
-porażenie mięśni żuchwy, gardła, przełyku,ślinotok,
-zaburzenia świadomości,
-drgawki, otępienie,śpiączka.
OBJAWY WŚCIEKLIZNY U CZŁOWIEKA
- gorączka, ból głowy,
-zaburzenia czucia w okolicy miejsca zakażenia,
-wzmożona nerwowość i niepokój,
-pobudzenie układu współczulnego przejawiające się m.in.łzawieniem, rozszerzeniem źrenic, potliwością,wzmożonym wydzielaniem śliny,
-bolesne skurcze mięśni gardła i przełyku przy przełykaniu,
-ślinotok - z obawy przed bólem chory unika połykania śliny,
-trudności w oddychaniu wywołane skurczami mięśni oddechowych.
-napady drgawek,
-porażenie, apatia,śpiączka
U ludzi, w początkowym, inkubacyjnym okresie (około 2-miesięcznym od chwili zakażenia) występują objawy ogólne. Dominują tu uczucia mrowienia wokół miejsca pokąsania, a także gorączka, ból potylicy, zmęczenie oraz rzadziej halucynacje, torsje. Zwierzęta często w tym okresie zmieniają swoje zwyczaje, głównie tryb życia z dziennego na nocny i odwrotnie, a także przestają być wrażliwe na bodźce bólowe. Po kilku dniach u ludzi i zwierząt występuje nadmierne pobudzenie lub, skrajnie, porażenie (tzw. cicha wścieklizna). U chorego stwierdzić można mimowolne skurcze mięśni (konwulsje), ślinotok, światłowstręt oraz wodowstręt. Śmierć następuje w około tydzień od wystąpienia objawów.
Dużą rolę odgrywa zapobieganie szerzeniu się choroby. Od dawna prowadzi się obowiązkowe szczepienia psów przeciwko wściekliźnie (dlatego epizootia, czyli gwałtowny wzrost liczby zachorowań, zdarza się obecnie rzadko w tej grupie zwierząt). Rozrzuca się też szczepionki w lasach i na polach, aby zaszczepić również dzikie zwierzęta.
Profilaktycznie szczepi się osoby szczególnie narażone, np. wykonujące sekcje dzikich zwierząt padłych.
Przy podejrzeniu ekspozycji stosuje się szczepienia. Świadectwo szczepienia zwierzęcia nie jest wystarczające do wykluczenia wścieklizny.
Aby uniknąć wścieklizny należy:
-regularnie szczepić zwierzęta domowe, psy podlegają obowiązkowym szczepieniom 1 raz na rok począwszy od 2-go miesiąca życia, dla kotów szczepienia są zalecane.
-każde pokąsanie traktować poważnie, nawet w przypadku udokumentowanego szczepienia przeciwko wściekliźnie, zwierzę podlega obowiązkowej 15-dniowei obserwacji,
-nie dopuszczać do tego, aby psy i koty były wypuszczane z domu bez dozoru,
-unikać kontaktów z obcymi zwierzętami domowymi i dzikimi, nie dotykać, nie głaskać nawet jeżeli zachowują się bardzo przyjaźnie,
-natychmiast udać się do weterynarza, jeżeli zwierzę domowe wróci do domu pogryzione,
-dzikie zwierzęta obserwować wyłącznie z oddali,
-powiadomić odpowiednie służby (straż miejską, policję, weterynarzy) w celu złapania podejrzanie wyglądających zwierząt. Nie próbować chwytać na własną rękę
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz