Choroba mokrego ogona

Choroba mokrego ogona występuje u chomików, jednym z czynników wywołujących chorobę jest stres, najczęściej zapadają na nie młode chomiki. Okres przyzwyczajenia chomika do nowego miejsca, tuz po jego zakupie, jest czasem bardzo stresującym dla małego zwierzęcia. Dlatego przed jego przywiezieniem do domu należy zadbać o jego miejsce zamieszkania, odpowiednio je przygotować na przybycie lokatora. Po zakupieniu chomika i ulokowaniu go w klatce najlepiej zostawić go na kilka dni w absolutnym spokoju, dać mu czas na zapoznanie się z nowym miejscem. W okresie pierwszego tygodnia podawać mu tylko pokarm i wodę.

Kolejnym czynnikiem, który może wywołać zachorowanie chomika na chorobę mokrego ogona są złe warunki jego hodowli. Choroba mokrego ogona, zwaną czasem chorobą mokrego ogona jest infekcją bakteryjną lub zaburzeniem równowagi naturalnej bakterii występującej w żołądku chomika lub jego jelicie i bardzo często jest mylona z biegunką. Choć chomik z chorobą mokrego tułowia ma biegunkę, to biegunka ta jest tak silna, że chomik jest mokry i zabrudzony kałem nie tylko wokół odbytnicy, ale również wokół pasa i ogona. Biegunce towarzyszy bardzo nieprzyjemny zapach. Kupki chomika są jasne, bardzo miękkie i mogą zawierać śluz. Chomik często jest apatyczny, porusza się z trudem na sztywnych nogach i może kwiczeć z bólu. Niekiedy może dojść do wypadnięcia jelita grubego.

Symptomy choroby trwają 7 dni ale bywa, że chomik umiera w ciągu 24 godzin od wystąpienia choroby. Dlatego jest bardzo ważne, żeby zawieść chomika do weterynarza jak tylko pojawią się symptomy tej choroby. Chomiki chore na chorobę mokrego tułowia często umierają w wyniku odwodnienia albo z powodu wygłodzenia. A także z powodu wypadnięcia jelita grubego w wyniku biegunki przez odbyt. Leczenie weterynaryjne polega na podawaniu antybiotyków, środków hamujących biegunkę, i zapobiegających odwodnieniu. Chomik powinien być trzymany w cieple i w całkowitym spokoju. Choroba mokrego tułowia jest bardzo zaraźliwa dla innych chomików, a więc należy chorego chomika natychmiast odizolować od innych chomików.

Koniecznie trzeba także myć ręce po każdym kontakcie z chorym chomikiem, aby nie zarazić innych chomików. Dobrze jest tez od czasu do czasu usuwać kupy chomika z klatki i myć i dezynfekować klatkę płynem do dezynfekcji klatek dla małych zwierząt. Jednak, aby zredukować stres do minimum, nie należy czyścić klatki częściej niż raz na 2 dni. Wszelkie klatki i wyposażenie po chomikach zmarłych na chorobę mokrej tułowia, powinny być wyparzone wrząca woda i natychmiast wydezynfekowane płynem do dezynfekcji klatek a następnie pozostawione do wywietrzenia na kilka tygodni, zanim się je przeznaczy dla innych chomików, najlepszym rozwiązaniem jest pozbycie się klatki, w której przebywał chory chomik. Choroba mokrego tułowia występuje u chomików syryjskich. U dżungarków jest nie spotykana. Skłonność do choroby mokrego tułowia może być przekazywana genetycznie, dlatego lepiej nie rozmnażać chomików wyleczonych z tej choroby.