Rehabilitacja zwierząt

Rehabilitacja zwierząt jest nowym działem medycyny weterynaryjnej, stosowana jest od około 20 lat, wykorzystuje fizjoterapię, aby poprawić funkcjonowanie i ruchomość stawów, oraz mięśni u zwierząt.

Celem zoofizjoterapii jest polepszenie jakości życia oraz redukcja bólu. Specjaliści zoofizjoterapeuci, wykonują zabiegi lecznicze najczęściej u psów, kotów, ptaków, królików, a także koni i innych zwierząt, które na co dzień towarzyszą człowiekowi. Zoofizjoterapia uśmierza ból i przyspiesza proces zdrowienia po wypadkach, zabiegach chirurgicznych, chorobach neurologicznych chorobach związanych ze starzeniem się zwierzęcia, a także z otyłością.

Fizjoterapia zwierząt domowych zyskuje coraz większe uznanie wśród lekarzy weterynarii. Przez ostatnich 5 lat odnotowano wzrost ilości prywatnych praktyk weterynaryjnych, które stosują rehabilitację zwierząt.

Warunkiem udanej rehabilitacji zwierzęcia jest: dobrze wykształcony zoo fizjoterapeuta, który wykonuje zabiegi kinezyterapii, hydroterapii i fizykoterapii na zlecenie lekarza weterynarii. Waży jest też dobrej jakości sprzęt rehabilitacyjny i regularność wykonywania zabiegów.
Co ważne fizjoterapia zwierząt stanowi jedynie wsparcie terapii weterynaryjnej, jest formą terapii podnoszącą jakość życia zwierzęcia, nie jest formą leczenia.

Pomór królików

Pomór królików jest jedną z najbardziej zakaźnych chorób królików. Chorobę wywołuje wirus VHD, charakteryzuje się ona powstawaniem silnych wybroczyn w narządach wewnętrznych, w szczególności w w wątrobie i płucach). Choroba dotyka najczęściej zwierzęta, które ukończyły 2 miesiąca życia. Śmiertelność jest wysoka, sięga ok 70-100%.

Do zachorowania królika może dojść przez kontakt z chorym królikiem, poprzez kontakt ze ściółką, pokarmem i wodą zanieczyszczonymi odchodami chorych królików. Także króliki ozdrowieńcy stanowią źródło zarażenia przez ponad miesiąc. Wirus przenoszony jest również przez ptaki, gryzonie, koty, psy oraz ludzi.

VHD jest bardzo odporny na działanie czynników zewnętrznych. W temperaturze pokojowej może przetrwać 105 dni, a w temp. -4 stopnie Celsjusza aż 560 dni.

Okres wylęgania się choroby wynosi 1-3 dni. Przebieg zależy od rasy królika, odporności jego organizmu oraz zjadliwości wirusa.

W postaci ostrej choroby objawy są następujące:

- wysoka temperatura ciała
- duszności
- pienisty lub krwawy wyciek z nosa, pyszczka, niekiedy z dróg rodnych
- osłabione reakcje na bodźce zewnętrzne
- pobudzenie
- nieskoordynowane ruchy
- ruchy łap przypominające ruchy pływackie
- nienaturalne wygięcie głowy do tyłu (ze względu na skurcz mięśni karku)
- popiskiwanie
- częściowe porażenia ciała

Postać podostra charakteryzuje się objawami takimi, jak:

- częściowa utrata apetytu
- duszności
- przyspieszona akcja serca (częstoskurcz)
- przekrwione spojówki
- biegunka
- wyciek z nosa

Króliki, które przechorowały tę postać choroby nabywają trwałej odporności, jednak pozostają nosicielami wirusa.

W przypadku postaci nadostrej brak jest wyraźnych objawów i choroba kończy się szybką śmiercią zwierzęcia (16-48 godzin), czasami tuż przed śmiercią występują u zwierzęcia konwulsje.


Jeśli podejrzewamy, że nasz królik mógł zachorować na tę chorobę, natychmiast udajmy się z nim do lekarza weterynarii. Rozpoznanie stawia się na podstawie objawów klinicznych, gwałtownego przebiegu choroby, można też stwierdzić chorobę za pomocą testów laboratoryjnych.

Niestety, nie istnieje leczenie pomoru królików. Zazwyczaj konieczne jest przeprowadzenie eutanazji oraz utylizacji zwłok. Jeśli w domu przebywają lub mają się pojawić inne króliki konieczne jest dokonanie bardzo starannej dezynfekcji klatek, pomieszczeń, misek oraz kwarantanny trwającej 60 dni.

Jedyną możliwością zapobiegania chorobie jest profilaktyczne szczepienie królików przeciw chorobie. Szczepionkę podaje się zwierzętom, które ukończyły 12 tydzień życia, zapewnia ona zwierzęciu odporność na ok. 9 miesięcy.